Kiedy kończy się wychowanie, a tak naprawdę, kiedy nasze działania nie mają już wpływu na dorastające dzieci?
Zaczęło się od zdania, które ostatnio przeczytałam: “Ani w myślach, ani na głos nie nazywaj swego syna bądź córki “zbuntowanym nastolatkiem” lub “trudnym dzieckiem” nikt nie chce być zaszufladkowany jako chodzący problem”. Myślę sobie co za problem, kiedy dziecko się buntuje i utrudnia, chyba dobrze kiedy mogę o tym z nim porozmawiać i nazwać rzeczy po imieniu…
Zaczęłam szukać, zwykle poszukiwania zaczynam od tego co znam, więc Jasper Juul, jest taka książka “Nastolatki kiedy kończy się wychowanie?” I ów autorytet zwraca moją uwagę na to czym jest rodzina? Rodzina to więź, wszystkie rodziny łączy to, że pomiędzy jej członkami coś się dzieje. I prawdziwy proces wychowawczy zależy od tego jaką jesteśmy rodziną…, czy chcemy kochać dzieci, czy być przez nie kochani?
Komunikacja z nastolatkiem, w większości domów wygląda podobnie, rodzic pyta, dziecko odpowiada lub nie. Nastolatki nie lubią za długo odpowiadać na pytania, dlatego trzeba zacząć rozmawiać z nimi jak z bliskim przyjacielem, odsłonić się, zamiast chować za pytaniami, zacząć od siebie, od komunikatu JA. Pamiętając przy tym, że w kontakcie z bliskimi używamy języka osobistego. Czemu służy taki dialog? Pokazujemy nastolatkowi, że poważnie go traktujemy, budujemy zaufanie i uczymy odpowiedzialności, a do nauki odpowiedzialności, dzieci potrzebują dorosłych, którzy sami są odpowiedzialni za swoje potrzeby i granice. Nie znaczy to, że uda się bez konfliktów, nie ma szans, będą zawsze, pytanie tylko, jak rodzic na tym konflikcie może skorzystać i jak zareagować na łamanie reguł? Konflikty również z dorastającym dzieckiem dają możliwość przyjrzenia się sobie nawzajem, swojemu światopoglądowi i wartościom.
Ciekawe jest to, że życia dziecka nie da się zaplanować, dlatego najlepiej rozwijać się wraz z dorastającym dzieckiem. Zaufać mu!
Wiem, mnie ten temat jeszcze nie dotyczy, a rodzice nastolatków nie raz i nie dwa załamują ręce, w książce jest wiele rozmów z rodzicami i ich dziećmi o typowych trudach i znojach rodzin z dojrzewającymi nastolatkami, można wzbogacić swoją wiedzę i sięgnąć w niektórych przypadkach po gotowe rozwiązania.
Jest tu też kilka rad dla ojców, jak sobie radzić z kobietami tymi dorastającymi jak i dorosłymi…
Jest tez zupełnie inna książka o nastolatkach, napisana przez nastolatki. Choć brak tu mądrych rad dla rodziców właśnie, można poznać (i dobrze!) punkt widzenia nastolatków, czemu nie chcą z rodzicami rozmawiać, co ich wkurza i zwyczajnie co myślą o dorosłych. Jaką rolę odgrywa towarzystwo, alkohol i narkotyki? Jak ważny jest świat wirtualny, portale społecznościowe, telefony i skapy, czaty czy też gadu-gadu. Również pierwsze wielkie miłości i randki. Wszystko to z perspektywy dwóch szesnastoletnich dziewcząt…, warto zobaczyć ten świat znów na nowo, nawet jeśli sami nie tak dawano byliśmy nastolatkami właśnie. Trudno powiedzieć, co robi z nami czas w tak krótkim czasie, może sieka na małe kawałeczki i zmusza do szybkiego poskładania się na nowo, szczególnie kiedy dotyczy to wychowania dzieci i młodzieży właśnie.